Pierwsze większe europejskie zawody kyudo zorganizowano w Hamburgu (1977-08.27..28). Niemcy zwyciężyli wówczas Włochów, a indywidualnie wygrał Yoshihiro Ichikura (również z Włoch). Pierwszy turniej w ramach świeżo stworzonego EKF (czyli European Kyudo Federation) rozegrano również w Hamburgu (1980-09-06). Drużynowo wygrali Niemcy, a indywidualnie – Roland Pohl.

Później przez kilka lat (czasem co rok, czasem do dwa) rozgrywano turnieje międzynarodowe, ale nie miały jeszcze oficjalnie rangi Mistrzostw Europy. Dopiero w 1989 roku rozegrano je po raz pierwszy oficjalnie. Był to jednak tylko turniej indywidualny. Zamiast turnieju drużynowego (w ramach EKF Taikai) organizowano tzw. intercity-tournament (turniej miast).

Przez pewien czas podczas EKF Taikai rozgrywano również EKF-Sempai Taikai (pierwszym zwycięzcą został w 1993 roku Feliks F. Hoff) oraz EKF-Intercity Taikai.

W 1992 roku w Miyakonojo (1992-03-29..20) rozegrano pierwszy International Kyudo Taikai. Zwyciężył Keiichi Iwamoto reprezentujący Wielką Brytanię.

Rok 2010 przynosi pierwszą edycję Sekai Kyudo Taikai (odpowiednika Mistrzostw Świata). Drużynowo zwycięża Francja. W turnieju indywidualnym był podział na 3 kategorie (do 3 dan, 4-5 dan, shogo). Tą ostatnią wygrywa Feliks Hoff.

Przez lata (do 2021 roku) każdy kraj mógł zgłaszać dwie drużyny. W związku z tym bywało, że na podium stawały dwa zespoły z tego samego kraju. A dwukrotnie (w 2006 i 2019 roku) Francja zajęła nawet dwa pierwsze miejsca.

Sukcesy Polski zaczęły się w 2017 roku, kiedy Bogdan Mytnik wrócił z Frankfurtu ze srebrnym medalem. Kolejne mistrzostwa (we Włoszech) – bez znaczącego sukcesu. Za to z Francji w 2021 roku nasza drużyna wróciła ze złotem, a Blanka Tomaszewska ze srebrnym medalem w turnieju indywidualnym.

Trzykrotnie zdarzyło się „ucieleśnienie” powiedzenia seisha seichū (正射正中 – prawidłowe strzelanie, prawidłowe trafianie). W latach 1997 (Lilo Reinhardt), 2011 (Elena Akimova) i 2013 (Patricia Stalder) nagroda za styl i zwycięstwo ogólne trafiły w te same ręce. Ciekawe, że za każdym razem były to kobiety.

Zwycięzcy dotychczasowych edycji w tabelce poniżej.

Poniżej „Wyjaśnienia dla uczestników” tegorocznych Mistrzostw, przygotowane przez EKF. Warto się z nimi zapoznać, żeby móc bardziej świadomie kibicować.

Z biegiem lat zawody EKF Taikai stały się zwykłym konkursem trafień. Jakość wykonania – taihai i hassetsu – była coraz bardziej zatracana. Ponieważ Kyudo obejmuje znacznie więcej niż tylko trafienie w cel za pomocą łuku i strzały, wprowadzono eliminacyjne rundy wstępne z przyznawaniem punktów za ogólny występ (= saiten-seido), aby poprawić jakość wykonania w duchu Kyudo.
Z drugiej strony trafienie w cel jest istotną częścią Kyudo. Dlatego kandydaci, aby odnieść sukces, muszą trafić w cel w rundach wstępnych co najmniej dwoma strzałami na cztery w rundach wstępnych zawodów indywidualnych i co najmniej dziewięcioma trafieniami na dwadzieścia cztery strzały w rundach wstępnych zawodów drużynowych.
Liczba trafień w rundach wstępnych staje się decydująca, gdy kandydaci mają taką samą liczbę punktów za styl.

Jednym z powszechnych nieporozumień związanych z saiten-seido jest to, że łucznicy powinni dążyć do “pięknego” wykonania. Jak wyjaśnia Kyudo-Kyohon, piękno jest rezultatem szczerego i poprawnego działania. Dlatego właściwe jest mówienie o intencji wykonania “poprawnie”, a nie “pięknie”. Analogicznie, przyznawanie punktów zgodnie z saiten-seido odbywa się zasadniczo za poprawność. Jeśli na tej podstawie piękno zostanie osiągnięte w sposób niezamierzony, można przyznać więcej punktów. Ale podstawową intencją powinno być poprawne wykonanie, zgodnie z zasadami i podstawami Kyudo-Kyohon.

Z drugiej strony poprawność w Kyudo oznacza coś więcej niż tylko dokładne spełnienie wszystkich wymagań dotyczących postawy, ruchów, linii shajo, ustawienia ciała itp. W rozdziale Fundamental Form (Kihontai) w Kyudo-Kyohon wspomnianych jest osiem podstawowych elementów, które są składnikami prawidłowego wykonania strzału w Kyudo (patrz strony 30-31 w wydaniu angielskim). Spośród nich dozukuri, mezukai, ikiai, ruchy wspierane przez biodra, zanshin i ma we wszystkich ruchach są szczególnie ważne dla osiągnięcia punktów za jakość w saiten-seido. Należy powtórzyć, że te podstawowe wymagania są składnikami poprawnego strzelania, a nie czymś, co dodaje się do poprawnego strzelania jak śmietankę do kawy. Podobnie nobiai nie jest dodatkiem do poprawnego strzału, ale podstawowym wymogiem poprawnego strzału.

System punktowy naszego saiten-seido składa się obecnie z cyfr od 0 do 5.
Ocenianie lub przyznawanie punktów zasadniczo zaczyna się od środkowej liczby 3 = “poprawne”.
3 jest przyznawane za poprawne wykonanie – w taihai i w hassetsu – w znaczeniu podanym powyżej. 4 jest przyznawane czasami za “bardzo dobre” wykonanie, 5 jest przyznawane rzadko za “imponujące” wykonanie.
Z drugiej strony 2 oznacza “zasadniczo poprawne z drobnymi błędami”; 1 oznacza “wiele błędów lub podstawowe błędy”; podczas gdy 0 oznacza, że całkowicie brakuje poprawnej formy, jak na przykład w przypadku shitsu ya-kobore. Mimo to, jeśli shitsu jest wykonane poprawnie, może to prowadzić do lepszego wyniku w punktach taihai.
0,5 pomiędzy jest również możliwe: 0 – 0,5 – 1 – 1,5 – 2 – 2,5 – 3 – 3,5 – 4 – 4,5 – 5.
W sumie mamy więc 11 poziomów. Biorąc pod uwagę 3 z zaledwie 5 punktów, system jest łatwiejszy do zastosowania dla sędziów niż system składający się z 0 do 10.

Rywalizacja drużynowa:
“Team Taihai: Wejście” – od “Hajime!” do Ashibumi po pierwszym strzale – i “Team Taihai: Wyjście” – od siadu po pierwszym strzale do yudaoshi po 4th strzale – są oceniane dla całej grupy. Kluczowe jest zgranie grupy i harmonia ikiai. Płynność jest poprawna, pragmatyczny pośpiech jest niepoprawny. Maksimum dla całej grupy wynosi 2 x 5 = 10 punktów.
Punkty za hassetsu – maksymalnie 5 za każdą strzałę – są przyznawane od Uchiokoshi do Zanshin. Każdy łucznik ma więc 20 punktów hassetsu na rundę, cała grupa 3 x 20 = 60. Jednak ogólny wynik jest dzielony przez 3, więc maksymalna liczba za hassetsu dla całej grupy wynosi ponownie 20 punktów. (Podział przez 3 został wprowadzony, aby uzyskać sprawiedliwy stosunek taihai i hassetsu wynoszący 1:2).

Konkurs indywidualny:
Każdy łucznik może otrzymać maksymalnie 5 punktów za “Taihai 1” – od “Hajime!” do wstania przed Hayą – i kolejne maksymalnie 5 punktów za “Taihai 2” – od Yudaoshi za Haya do Yudaoshi za Otoya – a więc maksymalnie 10 punktów za Taihai w każdej rundzie.
Punkty za Hassetsu są przydzielane po maksymalnie 5 za etap Ashibumi-Hikiwake oraz za etap Kai-Zanshin, 10 za każdą strzałę, 20 za obie strzały.
Stosunek Taihai-Hassetsu jest więc taki sam jak w rywalizacji drużynowej: 1:2.

Jeszcze słowo o Kai: Taihai obejmujące Hassetsu, oraz Hassetsu z Ashibumi-Hikiwake można dość łatwo kontrolować i realizować, a rozróżnienie między łucznikami – o ile poprawnie wykonają wspomniane etapy – nastąpi w drugiej części Hasstesu: Kai-Zanshin, szczególnie w Tsumeai-Nobiai.

Uważamy, że europejskie Kyudo, aby dogonić najlepsze, co japońska tradycja ma do zaoferowania, musi zainwestować znacznie więcej koncentracji, refleksji, praktyki i energii w elementy składowe, które tworzą prawidłowe Kai, a tym samym prowadzą do prawidłowego Hanare i Zanshin. Jeśli zawody EKF Taikai z nowo wprowadzonymi rundami wstępnymi mogą doprowadzić do jakościowo lepszego wysiłku w tym sensie, spełnią rolę, która znacznie wykracza poza zwykłą rywalizację i wyniki konkurencji.

W konkursie indywidualnym: saiten seido będzie stosowane w rundach wstępnych (2 rundy) z dwoma strzałami (hitote), shinsa no maai. Do zakwalifikowania się do finału potrzebne będą co najmniej 2 trafienia z 4. Najlepsze 30% przejdzie do finału. Finały w formie kyogi no maai z systemem punktacji tekichu-seido, izume z jedną strzałą, do wyłonienia zwycięzcy. Drugie i trzecie miejsce w razie potrzeby zostanie wyłonione metodą enkin.

W konkursie drużynowym: saiten-seido będzie stosowane w rundach wstępnych (2 rundy) z czterema strzałami (futate), kyogi no maai. Ponadto, aby zakwalifikować się do finału, wymagane będzie co najmniej 9 trafień (z 24). Finały w formie kyogi no maai z 1-2 rundami z czterema strzałami (futate). Rywalizacja drużynowa będzie przebiegała według metody turniejowej opartej na liczbie trafień z tie-breakami zgodnie z metodą izume dla 1., 2. i 3. miejsca.

Szczegóły dotyczące harmonogramu – w ayamowym kalendarzu.

Przybywajcie kibicować (jeśli nie bierzecie udziału)!