Podobno DKyuB prowadzi od jakiegoś czasu prace zmierzające do sklonowania Senseia Kameo. Na razie jednak bez skutku. Tym bardziej cieszyliśmy się, gdy w styczniu Shigeyasu Kameo (kyoshi 6 dan) zdecydował się przyjąć naszą propozycję i poprowadzić Letnią Szkołę Kyudo ’23.

Zaczęło się jak zwykle od chwili stresu, czyli pokazania na co nas stać w taihai. To, że średnio posiadaliśmy 2.2 dana (chyba pierwszy raz była taka selekcja) dawało nadzieję na wyrównany i dość wysoki (jak na nasze warunki) poziom.

Tym razem jednym z głównych założeń tegorocznej Szkoły było przygotowanie do egzaminu na 3 dan. Pod tym względem program był dopracowany na najwyższym poziomie. Sensei omawiał kolejno wszystkie istotne elementy, wyjaśniał czemu mają służyć i na co wpływają. A potem dawał porcję odpowiednich ćwiczeń.

W „Kyudo Manual” znajdziemy mnóstwo informacji, więc warto i trzeba sięgać po tą pozycję regularnie. Ale informacje są tam podane na dużym poziomie ogólności. Do detali musimy dotrzeć sami.

My dostaliśmy niemal „na tacy” gigantyczną porcję informacji. Ułożoną i logicznie posegregowaną, przemyślaną i przećwiczoną. I podaną w maksymalnie przystępny sposób. Percepcja oczywiście jest indywidualna i zależy też od już posiadanych zasobów. Jednak skład uczestników dawał dobrą prognozę na możliwości przyswojenia większej części.

O tym, jak przygotować się do egzaminu już mogliście poczytać. Ale teraz było jeszcze bardziej szczegółowo.

Tachi działa jak powiększająca soczewka, wyolbrzymiając każdy mały błąd, brak precyzji, odstępstwo od reszty grupy. Zarówno w szczegółach ubrania, ruchach i pozycji, jak i w stanie używanego sprzętu. Zatem to, co można poprawić, powinno być bliskie ideału (ubranie, rattan, cięciwa itd.). Czy choćby węzeł hakamy.

Wymagania na 3 dan zawarte w „Kyudo Manual” (lub na stronie IKYF) są dość lakoniczne:

The shooting form (射形 shakei) is better established and the formal movement (体配 taihai) is more stable. The breathing (気息 kisoku) is ordered and the application of the shooting technique (射術 shajitsu) follows the principles of shooting (運用法 un’yō-hō). The arrow should fly (矢飛び yatobi) straight and there should be more consistency in hitting the mato (的中 tekichu).

Ale my jak zwykle zachęcamy do sięgania nieco głębiej.

W dokumencie, który możecie znaleźć pod tym linkiem, oprócz wymienionych powyżej elementów można znaleźć jeszcze dwa istotne punkty.

Elementy oceny taihai
Realizacja podstawowych pozycji i ruchów (基本の姿勢・動作 kihon no shisei dōsa) w zgodzie/połączeniu z oddychaniem (呼吸 kokyū). Opanowanie/stabilność postawy/zachowania (態度 taido). Użycie oczu (目遣い medzukai). Strzelanie zgodnie z wytycznymi egzaminacyjnymi.

Elementy oceny techniki strzelania (射法・射技 shahō shagi)
Technika strzelania (射術の運用 shajutsu no un’yō) zgodna z zasadami (射法八節 shahōhassetsu). Prawidłowe ustawienie stóp (足踏み ashibumi) i ciała (胴造り dōzukuri). Pięć krzyży (五重十文字 gojūjūmonji). [Prawidłowa] praca tenouchi (obrót łuku 弓返り yugaeri), naciąg strzały (矢束 yadzuka), ustalenie na policzku (頬付 hōdzuke), cięciwa na piersi (胸弦 munadzuru), celowanie (的付け matodzuke). [Mocne] hanare 離れ, [silne i skupione] zanshin 残身, [energiczny] lot strzały (矢飛び yatobi).

Shitsu z powodu spadnięcia strzały (筈こぼれ hazukobore) nie jest dopuszczalne.

Te kryteria są już bardziej konkretne. I zostały omówione i przećwiczone na Letniej Szkole (przynajmniej w większej części).

Sensei oprócz głębokiej analizy każdej składowej oddzielnie, co jakiś czas prezentował, jak to powinno wyglądać w całości. No i wygląda na to, że stał się kyudowym idolem dla kilku(nastu?) uczestników i uczestniczek ?

Niestety zdarzało się, że mieliśmy problemy z wymienieniem jakichś elementów (jak np. gobu no tsume, o którym troszkę możecie poczytać tutaj albo o pryncypiach kihontai). A są to przecież zagadnienia wzięte żywcem z egzaminacyjnych pytań…

Dla przypomnienia – egzamin składa się z części praktycznej (przejścia tzw. shinsa no maai) oraz części pisemnej, w której należy udzielić odpowiedzi na dwa pytania (jedno dotyczące zasad strzelania, taihai, podstawowych form itp., a drugie związane z ideologią, koncepcjami, nastawieniem do treningu).

Pytania egzaminacyjne na 3 dan (wersja 2023) wyglądają następująco:

1. List the “fundamentals of shooting principle and shooting skill” and explain Mezukai .
2. List the “fundamentals of shooting principle and shooting skill” and explain the “breathing (Ikiai )”.
3. List the “fundamentals of shooting principle and shooting skill” and explain the “basic body form (Tateyoko-Jūmonji and Gojū-Jūmonji)”.
4. Explain the benefits of Makiwara training.
5. Explain how to make Toriya (the action of taking Otoya ).

1. What do you pay attention to in your daily practice?
2. How do you make use of your Kyudo training in your daily life?
3. Explain the mental preparedness for taking Shinsa.
4. Explain the difficulties that you encounter in your daily practice and the efforts you make to overcome them.
5. What do you pay attention to in order to ensure the safety of your peers during your daily practice?

Na stronie ANKF można też znaleźć dokument, opisujący zasady egzaminowania. Warto zajrzeć, bo jest tam kilka ciekawych zapisów, o których warto wiedzieć (oraz chociażby aktualne opłaty za egzamin i dyplom).

Np. już w pierwszym artykule zaznaczono, że „cudzoziemcy oceniani są oddzielnie” ☹

Ciekawe jest również to, że stopień (kyu/dan) lub tytuł (shogo) może być odebrany (np. za niewłaściwe zachowanie)!

Jest też opisana procedura egzaminacyjna (shinsa no maai) w keikogi i w kimonach. A tam m.in. to, z czym zawsze mamy problem, czyli kiedy powinna wejść następna grupa.

Otóż:
– na hanare przy haya piątego strzelca jeśli jest w kimonach
– na hanare przy otoya trzeciego jeśli jest w keikogi.

To oczywiście przy założeniu, że tachi liczy pięć osób.

Kto był na LSK, ten wie, że staramy się również tworzyć warunki dla podniesienia kwalifikacji semapaiów, którzy na co dzień pielęgnują i rozwijają poszczególne grupy. To ciężkie zadanie, więc tym bardziej ucieszyło nas to, że Sensei zgodził się poświęcać im nieco więcej czasu i dzielić się zagadnieniami, które mogą być w takiej roli przydatne. Mamy nadzieję, że „ciąg dalszy nastąpi”. Podziękowania dla OSA Opole i Fundacji UMEMI za mocne przyłożenie ręki do zmaterializowania się przedsięwzięcia.

Dużo ciekawych wykładów z teorii sprawiło, że baza notatek mocno urosła (i z pewnością się przyda). A i sporo celnych wniosków organizacyjnych i uwag wpadło.

Było gorąco, ale dawaliśmy z siebie wszystko (i to przeważnie w kimonach). Za to po treningu niektórzy (bez kimon) pławili się w basenie lub jeziorze.

Kolejna edycja podobno za rok, więc trzymajcie kciuki, żeby się udało po raz czwarty.

Więcej zdjęć oczywiście w ayamowych Galeriach. Zapraszamy!